Jaren geleden stapte er een klein mannetje de popschool binnen. In z’n ene hand twee drumstokken die bijna net zo groot als hijzelf waren en z’n andere knuistje stevig de hand van zijn moeder vasthoudend.
Ik keek in twee prachtige oogjes: nieuwsgierig en een beetje verlegen, zo stond hij in de gang om zich heen te kijken. Zijn moeder vertelde dat het vandaag dan eindelijk zover was: zijn eerste drumles! De klik met zijn docent was er direct en vele drumlessen volgden. Hij deed altijd fanatiek mee met de leerlingconcerten, drumconcerten en voorspeelavonden.
En laatst troffen we elkaar weer in de gang, misschien wel 10 jaar na onze eerste ontmoeting. We liepen allebei de popschool uit. En in een flits kunnen er allerlei gedachtes door je hoofd schieten. Herken je dat? Hoe zal zijn ontwikkeling geweest zijn in die tien jaar, welke rol speelt het drummen in groei. Niet alleen muzikaal of drumtechnisch maar ook in het verkennen van zijn grenzen, talenten en in het aangaan van uitdagingen. De verlegen blik was verdwenen en had plaatsgemaakt voor een sympathieke uitstraling en hij babbelde er gezellig op los. Collin en ik, en ook onze docenten, kunnen zo enorm genieten als we een stukje mogen meelopen in het leven van een leerling en die te zien veranderen. En zo ook deze inmiddels stoere tiener, maar nog steeds onveranderd de drumstokken in z’n hand vastgeklemd.
Dat is waar we het voor doen!
